دکتر سیامک همت پور
متخصص ارتودنسی

به طور کلی توصیه می‌شود از جویدن غذا های سفت، چسبناک، شیرین یا ترد پرهیز نمایید. آب نبات کشی، تافی، کارامل، آدامس و سایر خوراکی‌هایی که حالت چسبندگی دارند ممکن است به قطعات براکت ارتودنسی بچسبند. همچنین خوراکیهای ترد مانند سیب یا هویج ممکن است باعث شکستن یا خم شدن سیم یا نگین براکت شوند.

سلام، دوست عزیز شرایط پرداخت هزینه ارتودنسی دندان به صورت پرداخت قسمتی از هزینه درمان در ابتدای درمان به عنوان پیش پرداخت و پرداخت مابقی هزینه به صورت ماهیانه و طی مدت درمان شما می‌باشد که پس از معاینه کلینیکی و تعیین هزینه درمان شما توسط جناب دکتر خدمتتان اعلام خواهد شد.

توصیه می‌شود هر بار پس از صرف غذا و پیش از رفتن به رختخواب مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. دفعات و طول مدت مسواک زدن اهمیت زیادی دارد. به خصوص در دورانی که براکت در دهان دارید، اهمیت مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دو چندان می‌شود چرا که ذرات غذا به راحتی در بین اجزاء براکت و دندان‌ها گیر کرده و باعث پوسیدگی دندان و عفونت لثه می‌شود. برای پیشگیری از پوسیدگی دندان توصیه می‌شود برای مسواک زدن از ژل فلوراید استفاده کنید یا هر بار پس از مسواک زدن دهانتان را با دهان‌شویه حاوی فلوراید شست‌وشو دهید. اطلاعات کاملبهداشت دهان و دندان و مسواک زدن

دندان‌ها بافت‌های زنده دارند و به نیروها واکنش نشان می‌دهند. نگهدارندة ارتودنسی بخش ضروری از فرایند درمان است. پس از این که براکت را درآوردید، تا مدتی باید به صورت تمام وقت نگهدارنده را استفاده کنید و پس از آن استفاده از نگهدارنده تنها هنگام خواب کافی است. به این صورت موقعیت جدید دندان‌ها تثبیت شده و فرصت کافی به بافت‌ها و عضلات داده می‌شود تا خود را با شرایط جدید سازگار کنند. در طول درمان فعال، همکاری بیمار بسیار مهم است تا نتایج حفظ شود و از بازگشت دندان‌ها به موقعیت پیش جلوگیری شود. با این حال حتی در صورتی که ریتینر استفاده کنید باز هم ممکن است در مدت زمان سازگاری دندان‌ها تغییراتی ایجاد شود. مدت زمانی که باید ریتینر را استفاده کنید بسته به مورد متفاوت است و تنها ارتودنتیست می‌تواند به شما بگوید چه مدت باید آن را در دهان بگذارید.

ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی همان ‌طور که از نامش پیداست برای حفظ موقعیت جدید دندان‌ها پس از درمان براکت استفاده می‌شود. با این حال در برخی موارد برای حرکت جزئی دندان می‌توان از وسیله‌ ای مشابه نگهدارنده استفاده کرد. به‌ طور کلی حرکت دادن دندان‌ها با براکت موثرتر، کاراتر و قابل پیش بینی تر است.

پس از چسباندن براکت و شروع فرایند درمان، معمولاً هر چهار تا شش هفته یک بار باید به ارتودنتیست مراجعه کنید.

بسته به مورد مدت زمان آن متفاوت است اما به طور کلی از 6 ماه تا سه سال می‌تواند زمان ببرد.

با ظهور سیمهای جدیدتر و نگین براکت کوچکتر، درمان ارتودنسی بسیار راحت تر شده و طول دوره آن کاهش یافته است. با این حال اگر چه بهبودهای زیادی در طراحی ایجاد شده است تا بیمار در طول دوره درمان هر چه راحت تر باشد اما بیشتر افراد در روزهای اول پس از چسباندن براکت و همچنین هر بار پس از تنظیم مجدد آن اندکی درد یا ناراحتی را تجربه میکنند. برای جلوگیری از ساییده شدن سیم یا اجزای براکت به بافتهای داخل دهان و زخم شدن گونه، لب یا لثه میتوانید مقداری موم بر روی زوایا و لبه های تیز براکت بمالید.

خیر. پس از درآوردن براکت باید از نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر برای حفظ نتایج استفاده کنید. در این مرحله دندان‌ها به موقعیت جدید انتقال یافتند اما هنوز کاملاً تفکیک نشده‌ اند بنابراین با استفاده از نگهدارنده ارتودنسی تا مدتی دندان‌ها را در جای خود نگه می‌دارید تا تثبیت شوند. این دوره ممکن است یک تا چند سال طول بکشد اما نیازی به استفاده مداوم از نگهدارنده نیست.

خیر چنین نیست. تنها در صورتی که نیاز به استفاده از انکوریج یا لنگر موقتی ( دینی ایمپلنت) وجود داشته باشد، از بی ‌حسی استفاده می‌شود.

مداخلات جراحی برای اصلاح موقعیت فک در مواردی مانند ناهماهنگی شدید اندازه فک‌ها ممکن است توصیه شود. گاهی اوقات نیز به جای جراحی می‌توان با حرکت دادن دندان‌ها وضعیت را تا حدی اصلاح نموده و از نیاز به جراحی اجتناب نمود.

معمولاً چنین نیست. امروزه روش‌های زیادی به جای کشیدن دندان برای ایجاد فضای لازم در قوس دندانی ابداع شده است. با این حال هر مورد بسته به شرایط متفاوت است.

سفید کردن دندان‌ها یک عمل زیبایی انتخابی است. در صورتی که قصد درمان ارتودنسی دارید بهتر است سفید کردن دندان‌ها را به پس از درمان موکول کنید. درمان ارتودنسی موقعیت دندانها را تغییر داده و اصلاح می‌نماید بنابراین ممکن است سطح جدیدی از دندان در معرض دید قرار بگیرد. چرا که پیش از درمان ارتودنسی بخش‌هایی از دندان‌ها با یکدیگر هم‌پوشانی دارند و طی سفید کردن دندان نمی‌توان آنها را تمیز نمود. همچنین سطح دندان در طول درمان ارتودنسی ممکن است دچار لک و تغییر رنگ شود. توجه داشته باشید که تأثیر بلند مدت سفید کردن دندان مشخص نیست و معمولاً نتایج آن ماندگار نخواهد بود.

در چنین مواردی باید با دندان پزشک مشورت کنید. اگر علت اصلی نیاز به ترمیم دندان یا تعویض و ترمیم جنبه زیبایی است، ممکن است بتوان ترمیم را تا پس از اصلاح ارتودنسی به تعویق انداخت. با این حال اگر ترمیم نقایص دندانی (مانند پوسیدگی یا شکستگی دندان) لازم باشد باید ترمیم دندان پیش از کار ارتودنسی انجام شود. در صورتی که دندان نیاز به روکش داشته باشد، می‌توان از روکش موقتی استفاده کرده و پس از اتمام درمان ارتودنسی روکش دائمی بر روی دندان نصب کرد. به این ترتیب از هماهنگی ترمیم نهایی با ساختار دندان و بافت‌های اطراف اطمینان حاصل می‌شود.

بله. دندانی که روکش شده یا هر نوع ترمیم دیگری دارد، درست همانند دندان‌های دیگر در درمان ارتودنسی حرکت می‌کند به شرطی که ریشه و بافت‌های اطراف آن سالم باشند. هنگامی که دندانی را از دست می‌دهید و جای آن خالی می‌ماند، درمان ارتودنسی به همراستا شدن دندان‌های مجاور آن کمک کرده و باعث می‌شود بتوانید ایمپلنت یا هر پروتز مصنوعی دیگری در جای آن قرار دهید. در برخی موارد که یک یا چند دندان از دست رفته ‌اند، ممکن است ارتودنتیست بستن جای خالی ایجاد شده را بهتر از پر کردن آن با پروتز مصنوعی بداند. این امر بستگی به شرایط بیمار دارد.

هدگیر یک وسیله ارتودنسی است که در خارج از دهان قرار می‌گیرد و به دندان‌های بالایی متصل می‌شود. از هدگیر جهت اعمال نیرو برای عقب راندن دندانهای عقبی فک بالا استفاده می‌شود. هدگیر شامل یک تسمه پلاستیکی است که در پشت سر قرار گرفته و یک سیم کمانی در جلو دارد که به دندان‌های بالا متصل می‌شود. هدگیر تحت شرایط خاصی استفاده می‌شود و برای بیشتر بیماران ارتودنسی لازم نیست.

اگر چه رشد اسکلتی به ارتودنتیست کمک می‌کند بتواند عدم تعادل اسکلتی و ساختاری را اصلاح نموده و درمان ارتودنسی را سریع‌تر و بهتر انجام دهد، اما خود رشد به تنهایی نمی‌تواند مشکل را برطرف کند. در واقع نه رشد، بلکه هدایت رشد از طریق وسیله‌ های ارتودنسی به اصلاح مشکلات اکلوژن و بایت کمک می‌کند. در برخی موارد که الگوی رشد ناهنجار و غیر طبیعی است مثلاً هنگامی که فک پایین جلوتر است فک بالا قرار دارد وضعیت با ادامه رشد بدتر می‌شود بنابراین اهمیت درمان ارتودنسی در این شرایط بیش از پیش خواهد بود.

خیر اصلاً چنین نیست. در بیشتر افراد همین که اولین دندان آسیاب دائمی از لثه بیرون می‌زند (حدود شش تا هفت ‌سالگی)، فضای موجود برای دندان‌های عقبی حتی با وجود تداوم رشد فک افزایش پیدا نمی‌کند. در حقیقت این فضا به مرور زمان کاهش یافته و کجی دندان‌ها بدتر می‌شود. مطالعات نشان داده ‌اند بیشتر موارد مال اکلوژن و مشکلات دندانی در صورت عدم درمان با گذر زمان بدتر می‌شود.

بیشتر موارد مال اکلوژن ارثی است. از جمله مشکلاتی که بیشتر مربوط به وراثت می‌شود عبارتند از شلوغی و به ‌هم ‌ریختگی دندان‌ها، بزرگ بودن فضای دهان و ایجاد فاصله بین دندان‌ها، وجود دندان اضافی، شکاف کام ، شکاف لب و انواع ناهنجاری‌های فک و صورت. برخی از موارد مال اکلوژن نیز اکتسابی هستند و در اثر عواملی مانند مکیدن انگشت، فشار زبان، بیماری‌های دهان و دندان، افتادن زود هنگام یا دیر هنگام دندان شیری، حوادث و یا مشکلات پزشکی ایجاد می‌شود.

مال اکلوژن اصطلاحی است که برای توصیف نامرتبی، به ‌هم‌ ریختگی، کجی یا جلو زدگی و جفت نبودن سطح جونده دندان‌ها استفاده می‌شود. اصطلاح دیگر برای توصیف این وضعیت مشکلات بایت است. بایت به وضعیت دندان‌ها در هنگام بسته ‌بودن دهان و جفت بودن دندان‌ها در روی یکدیگر گفته می‌شود. اهمیت بایت جدا از مسئله زیبایی، در عملکرد و در نتیجه سلامت دهان و دندان است. هرگونه انحراف از ارتباط ایده ‌آل دندان‌ها و فک ها، مال اکلوژن در نظر گرفته می‌شود.

هیچ محدودیت سنی برای ارتودنسی وجود ندارد. اگر چه اکثر بیماران ارتودنسی را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند اما بسیاری از بیماران ارتودنسی افراد بزرگسال هستند. فرایند بیولوژی امکان حرکت دندان‌ها را فراهم کرده و در همه افراد سالم صرف ‌نظر از سن انجام می‌شود. اگر چه در افراد بزرگسال رشد فک و دندان‌ها تمام شده است اما روش‌های زیادی برای درمان وجود دارد. تکنولوژی‌های جدید باعث شده بتوان درمان ارتودنسی در بزرگسالان را به شکل بسیار مؤثر و کارآمدی انجام داد. بنابراین هیچ سنی برای درمان ارتودنسی دیر نیست.

در بیشتر موارد هزینه الاینر شفاف مشابه براکت فلزی است. با این حال هر مورد متفاوت است. هزینه درمان بستگی به طول مدت درمان و دشواری شرایط می‌ماند و همچنین اهداف درمانی دارد.

پس از تمام شدن درمان با الاینر، باید از نگهدارنده ارتودنسی استفاده کنید. دندان‌پزشک مجموعه ‌ای نگهدارنده یا ریتینر برای شما تهیه می‌کند تا موقعیت جدید دندان‌ها حفظ شده و مانع از بازگشت آنها به موقعیت پیشین شود. نگهدارنده ها انواع مختلف داشته و ممکن است غیرثابت ( الاینر) یا ثابت باشد.

به طور متوسط طول درمان برای بزرگسالان یک سال و برای نوجوانان مشابه دوره درمان براکت است. به طور کلی طول درمان هر بیمار بستگی به پیچیدگی مشکلات ارتودنسی او و نتایج مورد انتظار دارد.

الاینر شفاف حداقل باید 22 ساعت در روز استفاده شود. تنها برای خوردن و آشامیدن و هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می‌توانید الاینر را در بیاورید. هنگام خواب هم باید الاینر در دهان باشد. بیمارانی که الاینر را به شکل مناسبی استفاده نمی‌کنند، ممکن است دچار اشکالاتی در مسیر درمانی شوند. در صورتی‌ که الاینر 22 ساعت در روز استفاده نشود، نمی‌تواند دندان‌ها را به درستی حرکت داده و ممکن است نتایج نهایی مطابق آنچه انتظار می‌رود نباشد.

فوراً با ارتودنتیست خود تماس بگیرید. احتمالاً به شما توضیح می‌دهد آخرین الاینر مورد استفاده را فعلاً استفاده کنید تا زمانی که ست جدید برای شما ساخته شود. در برخی موارد ممکن است نیاز به قالب‌گیری مجدد وجود داشته باشد.

با استفاده از مسواک تمیز و آب گرم می‌توانید الاینر را بشویید. هرگز الاینر را در آب جوش قرار ندهید و در محلول سفید کننده دهان‌شویه غوطه‌ ور نکنید. کریستال‌های پاک ‌کننده الاینر را می‌توانید از داروخانه‌ ها تهیه کنید.

خیر. چون هر دو هفته یکبار الاینر جدید استفاده می‌کنید، حرکت دندان‌ها بسیار تدریجی است بنابراین فشار ناگهانی ایجاد نمی‌شود. تنها ممکن است در هنگام استفاده از اولین الاینر، کمی احساس ناراحتی و کشیدگی در دندان‌ها داشته باشید اما معمولاً پس از یک یا دو هفته درد برطرف می‌شود. این نشان دهنده حرکت کردن دندان است.

در جلسه اول برای ثبت وضعیت ابتدایی، از دندان‌های شما عکس گرفته می‌شود. همچنین از دهان قالب ‌گیری شده و بر اساس آن الاینر ساخته می‌شود. پس از این که الاینر آماده شد، دندان‌پزشک هرگونه ضمائم لازم را متصل کرده و از تطابق کامل الاینر با دهان شما اطمینان حاصل می‌کند. به شما چند الاینر داده می‌شود. هر شش تا هشت هفته یک بار باید دوباره به ارتودنتیست خود مراجعه کنید. این کار برای بررسی نتایج درمان و تصمیم‌ گیری‌های لازم برای ادامه درمان است.

الاینر به علت شفافیت تقریباً نامرئی است . الاینر را می‌توانید هر زمان که لازم می‌دانید از دهان خارج کنید . به علت غیر ثابت بودن الاینر، هیچ محدودیت غذایی برایتان ایجاد نمی‌شود . حس وجود الاینر در دهان بسیار راحت است در حالی که در مورد براکت و سیم ارتودنسی معمولاً با مشکل تحریک و زخم شدن بافت نرم مانند گونه، لب‌ها یا لثه مواجه می‌شوید . در براکتهای معمولی هر بار که سیم ارتودنسی سفت می‌شود، تا چند روز درد و ناراحتی زیادی احساس می‌کنید، در صورتی که در مورد الاینر چنین مشکلی وجود ندارد .

الاینر شفاف می‌تواند بیشتر مشکلات ارتودنسی را برطرف کند. این وسیله برای بستن فاصله بین دندان‌ها یا اصلاح شلوغی و به هم ریختگی دندان‌ها و همچنین اصلاح اوربایت و آین بایت مناسب است. بیشتر بیمارانی که در وضعیت سلامتی خوبی قرار دارند می‌توانند از الاینر شفاف استفاده کنند. در برخی افراد نیز ممکن است ترکیبی از الاینر شفاف و درمان‌های دیگر ارتودنسی مناسب باشد.

مهم‌ترین و بدیهی‌ترین تفاوت آن زیبایی است. الاینر شفاف تقریبا نامرئی است بنابراین کسی متوجه درمان ارتودنسی شما نمی‌شود. همچنین رعایت بهداشت با الاینر بسیار آسان‌تر است چرا که می‌توانید هنگام نخ دندان کشیدن و مسواک زدن آن را از دهان خارج کنید. به این ترتیب دیگر نگران پوسیدگی دندان، ایجاد لکه‌ های سفید یا بیماری لثه به خصوص در اطراف براکت نیستید.

با سلام و احترام . معمولا جنس تمام تجهیزات فلزی ارتودنسی که در داخل دهان قرار می گیرند از جنس استیل و بسته به میزان شلوغی و کمبود فضا در فک ممکن است کشیدن تجویز شود , که بهترین تشخیص برای شما را متخصص ارتودنسی می تواند دهد. در رابطه با برگشت هم تمام درمان های ارتودنسی به میزان 5 تا 10 درصد برگشت دارد , که بعد از اتمام درمان ارتودنسی هر 4 ماه نیاز به چک آپ دارد.

بلی،ورزش کردن مانعی برای درمان ارتودنسی به وجود نمی آورد . فقط حتی الامکان باید از ورزش هایی که امکان آسیب رسیدن به صورت در آن وجود دارد خود داری کرد یا از محافظ دهان استفاده شود.اگر بیمار از ارتودنسی متحرک استفاده می کند می بایست هنگام ورزش کردن دستگاه ارتودنسی را در بیاورد.

ارتودنسی با روشهای جدید محدودیت سنی‌ ندارد ،و قابل انجام می باشد ، هزینه درمان ارتودنسی با توجه به شدت مشکل دندان ها فرق می‌کند جهت محاسبه هزینه دقیق تر و مشاوره رایگان می توانید به صورت نوبت آنلاین بگیرید

امروزه ارتودنسی فقط مخصوص کودکان نمی باشد بلکه در سنین بالا نیز به شرط سالم بودن لثه ها امکان ارتودنسی وجود دارد اما به طور کلی بهترین سن برای درمان ارتودنسی زمانی است همه دندان های شیری افتاده باشد و دندان های دائمی جایگزین آن شده باشد و از طرف دیگر فک ها به طور کامل رشد نکرده باشند که بتوان از رشد فک ها نیز برای درمان ارتودنسی استفاده کرد که به طور معمول این سن بین 12 تا 25 سال می باشد.

مدت زمان درمان ارتودنسی به شدت ناهنجاری دندان و فک ،سن بیمار ،نوع ارتودنسی ، همکاری بیمار ، کشیدن یا نکشیدن دندان و … بستگی دارد اما به طور متوسط حدودا بین 15 تا 24 ماه زمان برای ارتودنسی ثابت نیاز است .مدت زمان درمان ارتودنسی متحرک معمولا کوتاه تر از ارتودنسی ثابت است.

ارتودنسی در بزرگسالی و سنین بالا نیز انجام می شود. در سنین بالا درمان ارتودنسی بیشتر به منظور اصلاح کجی و ناهنجاری دندان ها و زیبا شدن لبخند انجام می شود.در واقع تا زمانی که لثه ها سالم هستند و دندان وجود دارد ، ارتودنسی امکان پذیر است.برای اطمینان از سالم بودن لثه ها یک مسواک نرم را روی لثه ها بکشید اگر خونریزی کرد باید ابتدا لثه ها درمان شود و سپس برای ارتودنسی اقدام کرد.

یکی از تبلیغاتی که اخیرا در شبکه های مجازی و مکان های حقیقی مطرح شده است مرتب کردن دندان ها بدون ارتودنسی است که تحت عنوان ارتودنسی یک روزه ، ارتودنسی با لیزر، ارتودنسی سریع و … می باشد که در واقع در این روش ها هیچ گونه جابجایی در دندان ها ایجاد نمی شود و فقط قسمت های بیرون آمده و کج شده به همراه “مینای” دندان تراشیده می شود و قسمت های فرو رفته با لمینت و کامپوزیت پر می شود .همانطور که بیماران عزیز مستحضر هستند این روش ها اگرچه ارزن تر و سریع تر از ارتودنسی انجام می شود اما هرگز دوام و اثربخشی دائمی ارتودنسی را در بر نخواهد داشت .در این روش دندان ها در قسمت های تراشیده شده دچار پوسیدگی می شود و کامپوزیت ها نیز بعد از مدتی تغییر رنگ می دهند و نیاز به ترمیم مجدد دارند.لذا توصیه می شود که بیماران عزیز شکیبا بوده و با افزایش آگاهی و درک اهمیت دندان سالم در انتخاب های نادرست با عواقب جبران ناپذیر تعجیل نفرمایند.

مواردی که در انتخاب نوع ارتودنسی نقش دارد نوع ناهنجاری، سن بیمار ، شکل مشکل و … است بنابراین نمی توان به دلخواه و اصرار خود بیمار از روش خاصی استفاده کرد. ارتودنسی متحرک معمولا در سنین پایین تر (12-14 سال) استفاده می شود . ارتودنسی متحرک بیشتر برای اصلاح فک انجام می شود لذا بعد این سن به دلیل کامل شدن رشد فک ها ، ارتودنسی متحرک تاثیر چندانی بر روی بیمار نخواهد داشت .برای سنین بالاتر معمولا از ارتودنسی ثابت استفاده می شود و برای اصلاح فک باید جراحی فک را در نظر گرفت.

دندان پزشکان عمومی دوره های آکادمیک 3-4 ساله را برای تخصص در این زمینه در دانشگاه های معتبر نگذرانده اند و مهارت و دانش کافی را در این زمینه کسب نکرده اند لذا درمان ارتودنسی نزد افرادی غیر از متخصصان ارتودنسی می تواند عواقب جبران ناپذیری برای بیمار داشته باشد.

خیلی کم، در دو سه روز اول ارتودنسی و جلساتی که تنظیم مجدد انجام می شود ممکن است بیمار کمی درد داشته باشد که این دردها خود به خود از بین می رود.درد ارتودنسی در مقابل دردهای دیگر مثل کشیدن دندان ، عصب کشی و … بسیار ناچیز است.در هر حال بیمار می تواند در روز های اول از مسکن های خفیف نیز استفاده کند.

اورتو (ortho) واژه یونانی به معنی صاف و مستقیم و ادونتوس (odontos) به معنی دندانها است بنابراین ارتودنسی (orthodontics ) به معنی صاف و همراستا کردن دندانها می باشد. ارتودنسی شاخه ‌ای از دندانپزشکی است که به تشخیص، درمان و پیشگیری از ناهنجاری‌های مربوط به موقعیت و راستای دندان‌ها و فکها می‌پردازد. به ناهنجاری موقعیت و راستای دندان‌ها "مال اکلوژن" گفته می‌شود. ارتودنتیست علاوه بر تحصیلات دندانپزشکی عمومی، دو تا سه سال آموزش ویژه در زمینه درمان‌های ارتودنسی دیده و در این زمینه مهارت و دانش ویژه‌ ای دارد. ارتودنتیست با توجه به شرایط بیمار، تشخیص و برنامه ‌ریزی درمانی انجام داده و مسیر درمان را تحت نظر می‌گیرد. همه افرادی که دچار مشکلات جفت نبودن سطح دندان‌های دو فک یا ناهمراستایی فک و دندان‌ها هستند، می‌توانند از درمان ارتودنسی بهره ببرند.

سلام، دوست عزیز لازم است معاینه کلینیکی داشته باشید تا پس از بررسی شرایط فکی، دندانی و مدارک پزشکی شما امکان تشخیص بهترین شیوه درمان وجود داشته باشد. در مورد درمان ارتودنسی نیز میتوانید از ارتودنسی نامرئی با استفاده از الاینرهای شفاف استفاده نمایید که در این روش نیازی به نصب براکت و سیم ارتودنسی نیست. (پس از معاینه کلینیکی امکان تشخیص مناسب بودن این روش برای شما وجود خواهد داشت)